Deniz yok olursa diyor bir çocuk,
Balık kaybolursa
Ne derim benden sonraki çocuklara
İnsanlar kaybolurlarken gözaltılarda,
Çöllerde boğulan nehirler
Ey çocuk
Nasıl varır okyanuslara?
Adı karanfil ki suçu rengidir
Özgürlük dilinde bir imge,
Tutsaklık dilinde bir söylencedir..
Karanlıkta bir el koparır dalından,
Artık ölüme varmış bir işkencedir..
Orman yok olursa diyor bir çocuk,
Ağaç kaybolursa
Ne derim benden sonraki çocuklara
İnsanlar kaybolurken gözaltılarda,
Dalından koparılan tomurcuk;
Ey çocuk
Nasıl meyvelenir sana ve diğer çocuklara?
Adı narçiçeği ki suçu patlamak,
Birden bire güneşe haykırmak
Ve güneş diliyle kıpkızıl çoğalmak
Karanlıkta bir el koparır dalından,
Adı kayıptır artık,
Daha meyveye bile durmadan..
Aç gözlerini o çığlıklara çocuk,
Kayıp analarının gözlerine bak;
O gözler ki karanfil kıvrımında nar çokluğu,
Sevda denizlerinde oğul ve kız yokluğudur.
Her biri birer depremdir yüreklerde
Her biri açlık içinde zulüm tokluğudur
Sen ki bir badem dalısın baharda,
Yüzünde solgun bir yeşil akşamı,
Dalıyor gözlerin bir çağın artıklarına;
Kazılarda yeni çıkmış gibisin.
Bakışlarında düş fosilleri,
Güneşli bir yeşili özler gibisin..
İnsanlar kaybedilirken ey çocuk
İnsanlık adına,
Nasıl başlar bu yeşil ve mavi yolculuk?
Hangi gemi kalkar bu ülke limanlarından,
Hangi mavilikler karşılar seni?
Kıyılar zincir olmuş bileklerde,
Dalgalar yargısız infaz..
Al kalemi eline ey çocuk
Yeşilin ve mavinin şiirini yeniden yaz.
Adnan Yücel
Common phrases by theidioms.com